Kolejny już raz zostałem jednogłośnie wybrany wiceprzewodniczącym Europejskiego Komitetu Regionów (EKR) i przewodniczącym polskiej delegacji narodowej na kadencję 2020-2025. Jestem zaszczycony mając w składzie naszej „drużyny” tak wielu znakomitych samorządowców, marszałków, prezydentów miast, starostów, burmistrzów i wójtów. Zaczynamy z optymizmem nową kadencję Komitetu w sali plenarnej Parlamentu Europejskiego w Brukseli. Chcemy wspólnie z przedstawicielami innych europejskich samorządów zadbać o dobra przyszłość Unii Europejskiej i wszystkich jej obywateli, w warunkach poszanowania praw obywatelskich i zasad demokracji. Członkiem EKR jestem od 2006 roku, przewodniczącym polskiej delegacji od 2008, a od 10 lat wiceprzewodniczącym tego gremium.
Sejmik przyjął Strategię rozwoju województwa do 2030 roku. Dokument jest swoistą mapą drogową dla Wielkopolski na najbliższe 10 lat! Cieszymy się z dużej aktywności społecznej w procesie jej przygotowania. Powstała bardzo otwarta i nowoczesna wizja dla Wielkopolski jako regionu europejskiego z ambicjami, który chce być konkurencyjny, głównie poprzez swój zrównoważony rozwój i zajmować dobrą pozycję na mapie regionów Polski i w Europie.
W Sali Sesyjnej Urzędu Marszałkowskiego było nas dziś ponad 200. My, samorządowcy z prawie całej Wielkopolski, spotkaliśmy się na kongresie, podczas którego wystosowaliśmy 7 tez w sprawie finansowania zadań JST. Kongres zorganizowaliśmy wspólnie ze Stowarzyszeniem Gmin i Powiatów Wielkopolski, zaprosiliśmy Tomasza Grodzkiego, Marszałka Senatu RP, który objął wydarzenie swoim patronatem. Tematem kongresu były głównie finanse samorządowe, które stanowią podstawę działań na rzecz społeczności lokalnych. Jak refren brzmiała we wszystkich wypowiedziach opinia o wielkiej roli samorządów dla sprawnego funkcjonowania państwa oraz nasz niepokój związany z ich postępującym osłabianiem.
Miniony rok rozpoczął się tragicznie, śmiercią naszego kolegi, Pawła Adamowicza, prezydenta Gdańska. Jego pogrzeb był manifestacją wspólnoty wartości. Kilka miesięcy później pożegnaliśmy pierwszego marszałka województwa wielkopolskiego, Stefana Mikołajczaka. Ale był to też rok rocznic: świętowaliśmy 15 – lecie naszego członkostwa w Unii Europejskiej, oddaliśmy swój głos w wyborach do Parlamentu Europejskiego, uczciliśmy 30 – lecie pierwszych częściowo wolnych wyborów 4 czerwca 1989 roku. Z tej okazji, w Gdańsku, odbyło się święto demokracji, podczas którego wypracowaliśmy w gronie samorządowców 21 tez samorządowych. Rok 2019 to także przyznanie Nagrody Nobla Oldze Tokarczuk, wybory parlamentarne i 101. rocznica wybuchu zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. Rok, który właśnie się rozpoczął, również obfitował będzie w ważne daty.
Było refleksyjnie, było uroczyście, ale też radośnie!
Tym razem tłumy Wielkopolan przyjęły nasze zaproszenie na pl. Wolności, gdzie 27 grudnia, po głównych uroczystościach przy pomniku Powstańców Wielkopolskich, obejrzeliśmy wspólnie multimedialne widowisko ŚWIATŁO ZWYCIĘSTWA. POZNAŃ 2019. Sądząc po reakcji zgromadzonych, spektakl z udziałem laserów, w tym wirtualnej harfy, i projekcja nietypowej lekcji historii na budynku Arkadii, spodobały się!
101 lat temu WOLNOŚĆ była na wyciągnięcie ręki! Wielkopolanie od dawna czekali, by po nią sięgnąć! Czekali na ten jeden dziejowy moment, pracując wytrwale, wierni Ojczyźnie, cierpliwie dzień w dzień, rok za rokiem… ponad 100 lat. Gdy większość regionów Polski już cieszyła się otrzymaną WOLNOŚCIĄ, Wielkopolanie sami musieli o nią zawalczyć. 27 grudnia 1918 r. byli już gotowi. Uzbrojoną ręką sięgnęli po WOLNOŚĆ. Przychodząc tego dnia każdego roku RAZEM przed pomnik Powstańców Wielkopolskich, pamiętajmy, że to oni podarowali nam WOLNOŚĆ. My możemy już tylko – jak oni – pracować wytrwale dla dobra Wielkopolski, wierni WOLNEJ Ojczyźnie. To nasz dług, wdzięczność i powinność. Indywidualna i zbiorowa. Nie tylko coroczna. Codzienna! – tymi słowami, jako główny gospodarz uroczystości obchodów 101. rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego, zapraszam do wspólnego świętowania.
Pułkownik Wincenty Wierzejewski po dziesiątkach lat wrócił do Ojczyzny. Dzisiaj uczestniczyłem w ceremonii składania jego prochów na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan. Tu jest jego miejsce po śmierci. Wraz z nim zostały złożone prochy jego małżonki Winifred Mary Wierzejewskiej z d. Powell. Wincenty Wierzejewski, syn Ziemi Wielkopolskiej spoczął dziś tutaj, gdzie pomimo burzliwego, obfitującego w wiele dramatycznych wydarzeń życia, na zawsze pozostało jego serce – w rodzinnej ziemi, obok zasłużonych Wielkopolan, którzy walczyli dla ojczyzny i dla niej pracowali.
Jak co roku, spotkałem się w Sali Sesyjnej Urzędu z naszymi wyjątkowymi gośćmi – uczniami i studentami mogącymi się pochwalić wybitnymi osiągnięciami naukowymi. Była to okazja, by wręczyć stypendia, zauważyć i nagrodzić, a także – mam nadzieję – w jakiś sposób promować młodych ludzi w Wielkopolsce, którzy poświecili się nauce, swoim pasjom i którzy nieustannie i niestrudzenie szlifują swoje talenty.
Jeszcze chwilę i znów spotkamy się na obchodach rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego, już dziś zapraszam!
A póki co, zgodnie ze złożoną przeze mnie deklaracją, eksponujemy – i to dosłownie! - rolę kobiet w Powstaniu Wielkopolskim.
Jeszcze niedawno wydawało się, że diagnozy dotyczące starzenia się Europy nas nie dotyczą. Liczby jednak nie kłamią – w naszym regionie z roku na rok osób starszych przybywa, a tendencja jest rosnąca. Demografowie podają, że do 2050 roku będzie to trzecia część populacji mieszkańców Wielkopolski. Co zrobić, by jakość ich życia, wraz z zakończeniem aktywności zawodowej, nie była gorsza? Co zrobić, by nie musieli redukować swoich potrzeb? Co zrobić w końcu, by czuli się zdrowo i bezpiecznie? Na te pytania szukaliśmy wspólnie odpowiedzi podczas II Forum Seniora w siedzibie naszego Urzędu w miniony wtorek, który zorganizowaliśmy wspólnie z Głosem Wielkopolskim.
Jestem Wielkopolaninem. Tutaj się urodziłem, ukończyłem studia, pracuję i mieszkam.
Urodziłem się w Kaliszu i tam ukończyłem Szkołę Podstawową nr 16 im. Powstańców Wielkopolskich. Naukę w szkole średniej rozpocząłem już w Poznaniu w III Liceum Ogólnokształcącym, a mieszkałem wtedy na ulicy Zeylanda. Potem były studia na kierunku archeologia Polski i powszechna na UAM w Poznaniu. Już w trakcie studiów przeprowadziłem się do Suchego Lasu. Mieszkam w tej pięknej podpoznańskiej wsi od ponad 30 lat.
Jestem dumny, że pracując na różnych szczeblach samorządu, mogłem mieć w tych przemianach swój udział. Jako Marszałek Województwa Wielkopolskiego decydowałem o wielu sprawach związanych z rozwojem regionu i budowaniem jego silnej pozycji w Zjednoczonej Europie. Aktywnie działam w strukturach Europejskiego Komitetu Regionów - chcę, aby samorządowy głos był słyszalny w Brukseli.
